مقاله جدیدی که توسط وکلای Legal Aid Melissa Friedman و Daniella Rohr نوشته شده است، از آمار خود اداره خدمات کودکان (ACS) از همه گیری COVID-19 استفاده می کند تا نشان دهد که در شهر نیویورک، کودکان بسیار زیادی از خانواده های خود حذف می شوند. .

آژانس‌های حمایت از کودکان و دادگاه‌های خانواده مدت‌هاست که کودکان را از والدینی که گفته می‌شود بدسرپرست یا غفلت می‌کنند، به عنوان ابزاری نهایی برای تضمین امنیت کودک حذف کرده‌اند. این تئوری که تعداد زیادی از جابجایی ها برای ایمن نگه داشتن کودکان ضروری بود. با تعطیلی تقریباً کامل شهر نیویورک در طول COVID-19، دستگاه رفاه کودکان چاره ای جز حذف کودکان کمتری از خانه هایشان نداشت. فاجعه ای برای ایمنی کودکان شهر رخ نداد. در عوض، کودکان در طیف وسیعی از معیارها ایمن ماندند، از آسیب‌های ناشی از بیرون راندن از خانه‌هایشان در طول یک بیماری همه‌گیر جهانی اجتناب کردند، و با شروع مجدد شهر، ایمنی پایدار را تجربه کردند.

این مقاله استدلال می‌کند که سیستم رفاه کودکان نیویورک باید از آزمایش کووید-19 درس بگیرد و به طور قابل توجهی روش حذف کودکان از خانواده‌هایشان را کاهش دهد، که می‌تواند باعث آسیب‌های جدی و اغلب جبران‌ناپذیر به کودکان شود.

فریدمن گفت: «این بیماری همه گیر این فرض دیرینه را که در بسیاری از موارد، بیرون آوردن کودکان از خانه برای ایمن نگه داشتن آنها ضروری است، از بین برد. ما مدت‌هاست می‌دانیم که حذف باعث آسیب‌های غیرقابل توصیف و اغلب جبران‌ناپذیر به کودکان می‌شود، و اکنون اعدادی را داریم که نشان می‌دهد حذف اغلب غیرضروری است.

روهر افزود: «این بیماری همه گیر نشان داد که کودکان به همان اندازه ایمن هستند - اگر نه ایمن تر - زمانی که میزان حذف در پایین ترین حد خود بود. ما از ACS، قضات و کل دستگاه رفاه کودکان می‌خواهیم که فوراً این واقعیت را مورد توجه قرار دهند، اتکای بیش از حد خود به حذف را مجدداً بررسی کنند و به‌طور چشمگیری استفاده از این عمل آسیب‌زا را کاهش دهند.»

این مقاله توسط فریدمن و روهر در ظرفیت های فردی آنها، توسط بنیاد اسکادن، و با حمایت انجمن کمک حقوقی تهیه شده است. متن کامل را در ادامه بخوانید انجمن بررسی حقوق کلمبیا اینجا.