انجمن کمک‌های حقوقی امروز یک توافق جمعی در دادگاه را اعلام کرد CW در برابر شهر نیویورک - دعوی قضایی که دسترسی به برنامه ها و خدمات ضروری و حیاتی جوانان را برای جوانان فراری و بی خانمان 16 تا 20 ساله در شهر نیویورک گسترش می دهد. شهر. این حل و فصل تغییرات رویه‌ای در سطح شهر را در رابطه با نحوه مدیریت جوانان بی‌خانمان توسط سازمان‌های شهری ایجاد می‌کند و سیستم را برای همه جوانان 16 تا 20 ساله که در آینده وارد آن می‌شوند، بهبود می‌بخشد. انجمن کمک حقوقی به همراه Patterson Belknap Webb & Tyler LLP نماینده طبقه شاکی بود.

بت هافمایستر، وکیل دادگستری، گفت: «پس از بیش از شش سال دادخواهی، ما بسیار خوشحالیم که به توافقی دست یافتیم، که کمکی را برای تغییر سیستم برای برخی از آسیب پذیرترین جوانان شهر نیویورک ایجاد می کند. پروژه حقوق بی خانمان ها در انجمن کمک حقوقی ما نمی‌توانستیم بدون یازده شاکی به نام خود که شجاعانه برای بهبود زندگی هزاران جوان فراری و بی‌خانمان دیگر، این پرونده را با موفقیت انجام دهیم. این حل و فصل تضمین می‌کند که جوانان بی‌خانمان در شرایطی مشابه شرایط مشتریان ما، مجبور نخواهند شد که به سادگی در جستجوی سرپناه حیاتی و خدمات حمایتی که می‌خواهند و به آن نیاز دارند، از همان موانع عبور کنند.»

طبق این شهرک، شهر موظف است تغییرات سیستمی زیر را اعمال کند:

• برای تمام نوجوانان 16 و 17 ساله که درخواست می کنند، تخت های برنامه مسکونی فراهم کنید.
• ارزیابی کنید که آیا نیویورک به تخت های برنامه جوانان بیشتری برای جوانان فراری و بی خانمان 16 تا 20 ساله نیاز دارد و طرحی برای اضافه کردن تخت در صورت نیاز ارائه دهید. تا زمانی که تقاضای معقولی برای این تخت ها وجود داشته باشد، شهر باید همچنان به تأمین پول کافی برای حفظ تعداد کنونی تخت ها و خدمات پناهگاه جوانان برای جوانان فراری و بی خانمان ادامه دهد.
• در صورت نیاز به تمامی جوانانی که در برنامه های اقامتی جوانان اقامت دارند، به خدمات بهداشت روان دسترسی داشته باشند.
• اطمینان حاصل کنید که کارکنان دپارتمان خدمات بی خانمان ها (DHS) آموزش دیده اند تا در مورد برنامه های اقامتی جوانان به جوانان اطلاع دهند.
• اطمینان حاصل کنید که انتشارات و اطلاعیه هایی وجود دارد که توضیح می دهد چگونه جوانان می توانند به برنامه ها و خدمات در نیویورک دسترسی داشته باشند.
• فرآیندی را برای جوانان فراهم کنید تا تصمیماتی را به چالش بکشند که احساس می کنند آنها را به طور ناعادلانه از برنامه های مسکونی رها می کند.