ماریسا کوبیکی به‌عنوان یک مددکار اجتماعی به‌طور مرتب شاهد وحشت‌های جزیره ریکرز بود. او یک طرفدار لغو مجازات زندان بود که سعی می کرد با یک سیستم ظالمانه از داخل زندان های شهر مبارزه کند و در عین حال از برخی از آسیب پذیرترین افراد در شهر نیویورک حمایت کند. کار آسانی نبود، اما ماریسا مصمم بود از نزدیکی خود به کارکنان بخش اصلاح و تربیت برای حمایت از افراد در Rikers استفاده کند.

سپس، نگهبانان از آوردن مشتریان او به قرارهایشان منصرف شدند.

ماریسا به یاد می آورد که وقتی واحد مسکن ترنس ها در مرکز رزی سینگر، مرکز زنان رایکرز افتتاح شد، به طور فزاینده ای در مورد ماهیت اسفناکی که در آن با افراد ترنس توسط کارکنان اداره اصلاح (DOC) رفتار می شد، صریح شد. او شاهد بود که نگهبانان با آنها به عنوان یک انسان مافوق رفتار می کردند و برای امنیت آنها سخت می جنگیدند.

نگهبانان این را شخصی کردند و این مشتریان او بودند که آسیب دیدند. «آنها عمداً مشتریان را از قرار ملاقات های مشاوره باز می دارند و می گویند که از رفتن خودداری می کنند. اما وقتی بعداً آنها را ملاقات کردم، آنها حتی نمی‌دانستند که ملاقاتی داشته‌اند.»

پس از ترک Rikers، او شروع به کار در Legal Aid به عنوان یک مددکار اجتماعی در برانکس کرد و اخیراً با واحد دفاع از لغو مشروط شروع به کار کرد.

از زمان پیوستن به انجمن کمک های حقوقی به عنوان یک مددکار اجتماعی پزشکی قانونی، او احساس می کند می تواند کاری را که در آرزوی آن بود، پس از اتمام مدرسه انجام دهد. او به عنوان یک لزبین پورتوریکویی مغرور ساکن برونکس، همیشه آرزو داشت که به جامعه ای که او را بزرگ کرده است، کمک کند.

نمی دانم اگر قضات و وکلای دادگستری مانند موکلان ما تربیت داشته باشند، اینقدر قضاوت می کنند؟ مشتریان ما از جوامع خود کنار گذاشته شده اند و برای غلبه بر داستان هایی که قبلاً برای آنها نوشته شده است تلاش می کنند. آیا آنها می توانند برای بقا به شیوه ای که مشتریان ما اغلب مجبورند مبارزه کنند؟

او به اولین مشتری LAS خود کمک کرد تا اجازه نقل مکان به فلوریدا را دریافت کند، تا به مادرش نزدیک تر شود و به دنبال درمان مناسب باشد، خدماتی که او در برانکس دریافت نمی کرد. در ابتدا، دادگاه عقب نشینی کرد زیرا اگر او خارج از ایالت بود، «نمی‌توانستند او را نگاه کنند». او و وکیل پرونده با موفقیت برای حرکت او مبارزه کردند، و او هنوز هم سال ها بعد با ماریسا تماس می گیرد تا به او بفهماند که به مشاوره و درمان خود پایبند است. او از کار خود لذت می برد زیرا می داند که در حال احیای انسانیت در مشتریانش است که اغلب توسط مؤسسات سرطان از بین می رود.

ماریسا به همان اندازه که به مراقبت فردی از مشتریانش علاقه دارد، به اصلاح سیاست ها نیز علاقه دارد.

من در طول زمان دیده‌ام که چگونه تلاش‌های سیاست‌گذاری تا حد زیادی بر کار تأثیر می‌گذارد. در دولت کنونی (آدامز) احساس می‌شود که تنها پاسخ به هر بحران انسانی، انسانیت نیست، بلکه مجازات است، مانند دستگیری افرادی که خانه‌دار نیستند یا با بحران سلامت روانی مواجه هستند. عقب نشینی مداوم اصلاحات وثیقه و راه هایی که قوانین برای زندانی کردن بیشتر مردم ما تغییر می کند واقعاً دیوانه کننده است که در سال 2023 شاهد آن باشیم.

وقتی ۱۰ سال پیش از مدرسه فارغ‌التحصیل شدم، فکر می‌کردم وقتی در حرفه‌ام پیشرفت کردم، کمتر باید بجنگم، اما می‌بینم که بیشتر برای جامعه‌ام می‌جنگم.»