آزار مدنی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استفاده از زور یا تهدید به زور
• قطع خدمات ضروری: گرما، آب گرم، برق، گاز و غیره.
• اقامه پرونده های مکرر بی اساس دادگاه
• بیرون آوردن وسایل مستاجر از آپارتمان یا اتاقش
• برداشتن درب ورودی از آپارتمان یا اتاق
• شکستن یا تعویض قفل درب ها بدون ارائه کلید جدید
• برقراری تماس مکرر در مورد دادن چیزی ارزشمند به مستاجر در صورت خروج مستاجر
• الزام مستاجر یا ممانعت از درخواست کمک پزشکی
• درخواست شناسه ای که وضعیت شهروندی را در زمانی که شخص قبلاً هویت دولتی فعلی ارائه کرده باشد، فاش می کند

آزار جنایی شامل موارد زیر است:

• هر رفتاری که قابلیت سکونت یک واحد مسکونی را مختل کند
• رفتاری که باعث ایجاد یا حفظ شرایطی می شود که ایمنی یا سلامت مستاجران را به خطر می اندازد
• رفتاری که احتمالاً مزاحم یا مزاحم است، یا قصد دارد آسایش شخصی را که از نظر قانونی حق زندگی در آپارتمان یا اتاق را دارد، برهم بزند.
• رفتاری که برای مستاجر یا شخص ثالث در نظر گرفته شده یا باعث آسیب فیزیکی می شود

شما می توانید یک دادخواست آزار و اذیت بخش مسکن ("HP") را به دادگاه مسکن در ناحیه ای که در آن زندگی می کنید، ارسال کنید. همچنین می توانید شکایات مربوط به تعمیرات یا خدمات مورد نیاز در آپارتمان خود را هنگام ارائه HP ارائه دهید. منشی دادگاه مسکن فرم های مورد نیاز را به شما می دهد.

فرم های ارائه شده توسط منشی، شامل تاریخ و سایر جزئیات حوادث آزار و اذیت را به طور کامل پر کنید. به یاد داشته باشید که هر شرایطی را که نیاز به تعمیر در آپارتمان و مناطق عمومی ساختمان دارید فهرست کنید. همچنین می توانید از اداره حفظ و توسعه مسکن شهر نیویورک (HPD) بخواهید که با پر کردن درخواست مستاجر برای بازرسی، آن شرایط را بررسی کند.

قاضی یا منشی به شما می گوید که چگونه یک کپی از اوراق را به صاحبخانه و هر طرف دیگری که نامش ذکر شده است، از جمله HPD ارسال کنید (ارسال کنید) و تاریخ بازگشت به دادگاه را به شما می دهد. پیروی از دستورالعمل های دادگاه برای خدمات بسیار مهم است. اگر به درستی به طرف مقابل خدمت نکنید، دادگاه ممکن است پرونده شما را رد کند.

برای تشکیل پرونده 45.00 دلار هزینه وجود دارد. اگر توانایی پرداخت هزینه را ندارید، می توانید از دادگاه بخواهید که از آن صرفنظر کند.

برای اثبات آزار و اذیت، باید به دادگاه نشان دهید که صاحبخانه برای آزار شما چه کرده است. به صاحبخانه فرصت داده می شود تا ادعاهای شما را رد کند یا توضیح دهد که چرا مزاحمتی وجود نداشته است.

شواهد آزار و اذیت می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سوابق یا گزارش هایی که از آزار و اذیت نگه داشته اید
• نامه یا ایمیل از یا به صاحبخانه
• سوابق شکایات به صاحبخانه
• سوابق شکایات به سازمان های دولتی
• تخلفات انجام شده توسط سازمان های دولتی
• تصاویر یا فیلم های آزار و اذیت
• شهادت مستأجر و شاهد

هرچه شواهد شما دقیق تر و دقیق تر باشد، پرونده شما قوی تر خواهد بود!

اگر دادگاه تشخیص دهد که شما مورد آزار و اذیت قرار گرفته اید، به صاحبخانه دستور می دهد که مزاحمت شما را متوقف کند و ممکن است صاحبخانه را بین 2,000 تا 10,000 دلار برای هر حادثه آزاردهنده جریمه کند. این جریمه ها به شهر پرداخت می شود، با این حال، قانون همچنین به دادگاه اجازه می دهد تا یک حد اقل 1,000 دلار غرامت مالی به مستاجر.

علاوه بر این، اگر دادگاه تشخیص دهد که مالک مزاحمت ایجاد کرده است، ساختمان در برنامه آزمایشی بدون آزار و اذیت ثبت نام می‌شود که مالک را ملزم می‌کند قبل از اینکه بتواند کار قابل توجهی در ساختمان انجام دهد، برای مجوزهای کار ویژه درخواست کند.

اگر صاحبخانه دستورات دادگاه را نقض کند، می توانید از دادگاه درخواست کنید که مجازات های اضافی اعمال کند.

اگر مستاجر سه پرونده آزار و اذیت را در یک دوره ده ساله تشکیل دهد و این ادعاها توسط دادگاه "بیهوده" تلقی شود (دادگاه آنها را موارد شایسته ای نمی داند)، صاحبخانه ممکن است دستوری بخواهد که مستاجر را از طرح پرونده های آزار و اذیت آینده باز دارد. مستاجر را ملزم به پرداخت هزینه های وکالت صاحبخانه می کند.

شما ممکن است آزار و اذیت را به عنوان "دعوی متقابل” (ادعای علیه صاحبخانه شما) در هر فرآیند تخلیه، با این حال، آزار و اذیت عموماً «دفاع” به هر گونه اقدام تخلیه یک استثناء، آزار و اذیت ناشی از عدم انجام تعمیرات یا ارائه خدمات است که ممکن است "دفاعدر روند عدم پرداخت یعنی: عدم انجام تعمیرات ممکن است بهانه ای جزئی برای عدم پرداخت اجاره توسط مستاجر باشد. همانطور که در بالا ذکر شد، دادگاه ممکن است آزار و اذیت را تشخیص دهد و به صاحبخانه دستور دهد که مزاحمت را متوقف کند و همچنین ممکن است خسارت مالی را نیز تعیین کند.

اگر آپارتمان شما تثبیت شده است یا اجاره کنترل می شود*، می توانید برای کمک به اداره خانه ها و نوسازی جامعه ایالت نیویورک ("HCR") مراجعه کنید. به وب سایت آنها مراجعه کنید اینجا کلیک نمایید.

HCR چندین فرم شکایت برای موضوعات مختلف دارد و مستاجرین ممکن است بخواهند از بیش از یکی از آنها استفاده کنند. مانند دادگاه مسکن، HCR می تواند مجازات ها را ارزیابی کند و حکمی علیه صاحبخانه صادر کند. مالکانی که مستاجران را مورد آزار و اذیت قرار داده اند نیز ممکن است مشمول جریمه شوند.

هنگامی که HCR مورد آزار و اذیت را پیدا کرد، HCR به صاحبخانه اجازه نخواهد داد تا اجاره بها را افزایش دهد تا زمانی که HCR تشخیص دهد که آزار و اذیت متوقف شده است.

^*به طور کلی، آپارتمان‌های تحت کنترل اجاره، آنهایی هستند که در ساختمان‌هایی ساخته شده‌اند که قبل از 1 فوریه 1947 ساخته شده‌اند و مستاجر از قبل از 1 ژوئیه 1971 به طور مداوم در آنها زندگی کرده است. و شش (1) یا بیشتر واحد داشته باشد یا ساختمان تخفیف مالیاتی J-1947 یا 1a دریافت می کند.

اگر چندین مستأجر در یک ساختمان مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، مستاجرین می توانند "اقدام مزاحمت گروهی" را در دادگاه مسکن مطرح کنند یا "شکایت آزار و اذیت گروهی" را با HCR ارائه کنند. اگر فکر می کنید همسایگان شما ممکن است شکایاتی مشابه شکایت شما داشته باشند، قبل از ثبت شکایت با آنها صحبت کنید تا ببینید آیا آنها با پیوستن به یک "پرونده یا شکایت گروهی" موافقت می کنند.

اگر آزار و اذیت بر اساس هویت محافظت شده شما باشد، می‌توانید شکایتی برای تبعیض به کمیسیون حقوق بشر نیویورک ارائه کنید. دسته‌های هویتی حفاظت‌شده عبارتند از: نژاد، سن، جنسیت، گرایش جنسی، ناتوانی، و منبع درآمد قانونی (از جمله یارانه اجاره). با 311 تماس بگیرید یا مراجعه کنید NYCHRC برای اطلاعات بیشتر.

می توانید با شماره 311 تماس بگیرید تا شرایط آپارتمان خود را به HPD گزارش دهید. اگر تخلفات اصلاح نشود، HPD ممکن است علیه مالک جریمه صادر کند. مستاجر همچنین می‌تواند به دادگاه مسکن مراجعه کند و یک دادرسی «HP» صرفاً برای تعمیرات یا یک دادرسی ترکیبی HP برای آزار و اذیت و تعمیرات تشکیل دهد.

اگر مشکوک هستید که آزار و اذیت یک جرم است، برای مثال اگر صاحبخانه یا عوامل صاحبخانه به خشونت متوسل شوند، می توانید آن را به پلیس یا دفتر دادستانی منطقه گزارش دهید. اگر مطمئن نیستید، می توانید با یک وکیل یا اداره پلیس مشورت کنید.

اطلاعات این سند توسط The Legal Aid Society فقط برای مقاصد اطلاعاتی تهیه شده است و مشاوره حقوقی نیست. هدف از این اطلاعات ایجاد رابطه وکیل و مشتری نیست و دریافت آن به منزله رابطه وکیل و مشتری نیست. شما نباید بدون داشتن مشاور حقوقی حرفه ای به هیچ اطلاعاتی عمل کنید.