5 چیز که باید در مورد حضانت و ملاقات بدانید

زمانی که والدین نتوانند در مورد این موضوع به توافق برسند، دادگاه تعیین می کند که کدام والدین باید حضانت فرزند را بر عهده بگیرند. در اتخاذ چنین تصمیمی، دادگاه باید تصمیم خود را بر اساس آنچه که معتقد است به نفع کودک است، استوار کند. این استاندارد به عنوان بهترین استاندارد شناخته می شود و به طور کلی به تعدادی از عوامل اشاره دارد که دادگاه قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه چه چیزی به بهترین وجه به کودک خدمت می کند و چه کسی برای مراقبت از کودک مناسب است، در نظر می گیرد. در نیویورک، سلامتی و ایمنی کودک از دغدغه های اصلی دادگاه است. با این حال، دادگاه بسیاری از عوامل دیگر، از جمله:

• کدام والدین مراقب/مراقب اصلی کودک بوده اند
• مهارت های فرزندپروری هر یک از والدین، نقاط قوت و ضعف آنها و توانایی آنها در تامین نیازهای ویژه کودک، در صورت وجود
• سلامت روحی و جسمی طرفین
• آیا خشونت خانگی در خانواده وجود داشته است
• برنامه های کاری و برنامه های مراقبت از کودک (نظارت از کودک) هر یک از والدین
• رابطه کودک با خواهر و برادر یا سایر اعضای خانواده
• خواسته‌های کودک (اگر سن و بلوغ کودک برای وزن دادن به این خواسته‌ها کافی باشد)
• توانایی هر یک از والدین برای همکاری با دیگری و تشویق رابطه با یکدیگر

تعیین حضانت توسط دادگاه به عنوان "حکم حضانت" نامیده می شود.

تصمیمات حضانت از دو جزء تشکیل شده است: حضانت حقوقی و حضانت فیزیکی.

توقیف قانونی
اصطلاح حضانت قانونی به تصمیماتی اطلاق می شود که والدین باید در مورد مسائل مهم و/یا رویدادهای زندگی کودک مانند
تربیت دینی، درمان پزشکی و آموزش کودک. اگر دادگاه حضانت قانونی مشترک را صادر کند، به این معنی است که هر دو والدین قدرت تصمیم گیری برابری در مورد این موضوعات عمده خواهند داشت و باید با یکدیگر مشورت کنند و در مورد آنها تصمیم مشترک بگیرند. حضانت قانونی انحصاری به این معنی است که یکی از والدین حق تصمیم گیری در مورد این مسائل عمده را با یا بدون نظر والدین دیگر خواهد داشت.

حضانت فیزیکی
اصطلاح حضانت فیزیکی (همچنین به عنوان "حضانت مسکونی" نیز شناخته می شود) به محل زندگی کودک - با یک یا هر دو والدین اشاره دارد. دادگاه می تواند تصمیم بگیرد که یکی از والدین بر دیگری حضانت فیزیکی داشته باشد یا اینکه هر دو والدین در حضانت فیزیکی مشترک باشند. اگر دادگاه حضانت جسمی مشترک را اعطا کند، به این معنی است که کودک برای مدت مساوی با هر دو والدین اقامت خواهد کرد و هر دو والدین به طور مساوی مسئولیت مراقبت و نظارت روزانه کودک را در مدت زمانی که کودک در اختیار هر یک از والدین است بر عهده خواهند داشت. خانه اگر دادگاه به تنهایی حضانت فیزیکی را اعطا کند، این بدان معناست که کودک در درجه اول نزد یکی از والدین زندگی می کند و مسئولیت اصلی مراقبت و نظارت روزانه واقعی کودک بر عهده آن والدین خواهد بود.

پرونده های حضانت در دادگاه خانواده یا دادگاه عالی قابل رسیدگی است. معمولاً پرونده های حضانت در دادگاه خانواده شروع می شود مگر اینکه والدین درخواست طلاق داشته باشند که در این صورت موضوع حضانت به عنوان بخشی از پرونده طلاق توسط دیوان عالی کشور حل می شود.

برای شروع یک پرونده حضانت در دادگاه خانواده، "دادخواست حضانت" باید با منشی در دادگاه خانواده تسلیم شود و باید در شهرستانی که کودک در آن اقامت دارد ثبت شود. برای ارائه دادخواست حضانت در دادگاه خانواده هزینه ای وجود ندارد. همچنین نیازی به وکیل برای تشکیل پرونده از طرف یکی از والدین یا وکالت هر یک از والدین در یک پرونده حضانت نیست. والدین ممکن است، و اغلب اوقات، خود را در امور حضانت نمایندگی کنند. با این حال، در برخی موارد، که طرفین توان مالی استخدام وکیل را ندارد، دادگاه ممکن است بدون هیچ هزینه ای وکیل تعیین کند. دادگاه همچنین ممکن است یک وکیل (معروف به "وکیل کودک") را برای وکالت کودک تعیین کند.

غیر والدین می توانند حکم حضانت را علیه یکی از والدین یا هر دو درخواست کنند، اما غیر والدین ابتدا باید وجود "شرایط فوق العاده" را قبل از اینکه دادگاه حتی به دادخواست حضانت آنها رسیدگی کند، ثابت کند. نمونه هایی از شرایط خارق العاده ممکن است شامل نشان دادن این باشد که:

• کودک مورد بی توجهی یا آزار قرار می گیرد
• والدین آنها در زندان هستند (و اینکه والدین دیگر قادر به مراقبت و نظارت بر کودک نیستند)
• کودک رها شده است
• در غیر این صورت سلامت کودک در معرض خطر جدی قرار دارد

هنگامی که یکی از والدین ثابت کند که شرایط غیرعادی وجود دارد، دادگاه به رسیدگی به پرونده ادامه می‌دهد و بهترین استاندارد را برای تعیین اینکه آیا درخواست حضانت غیر والدین را اعطا می‌کند یا خیر، اعمال می‌کند. اگر غیر والدین نتواند وجود شرایط غیرعادی را ثابت کند، دادگاه احتمالاً دادخواست غیر والدین را رد خواهد کرد.

نمونه هایی از غیر والدینی که می توانند دادخواست حضانت ارائه کنند عبارتند از: پدربزرگ و مادربزرگ، خاله، عمو، هر عضو خانواده یا شخصی که علاقه مند به رفاه کودک است.

در حالی که حکم حضانت را می توان تغییر داد (که معمولاً به عنوان "اصلاح" شناخته می شود)، طرفی که به دنبال تغییر است باید نشان دهد که "تغییر اساسی در شرایط" از تاریخ صدور حکم رخ داده است. مانند تصمیم اولیه حضانت، دادگاه مجدداً بهترین معیار را برای این پرونده اعمال می کند - اینکه چه چیزی به نفع کودک است قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه آیا حکم حضانت باید تغییر کند یا نه، و اینکه آیا تغییر اساسی در شرایط وجود دارد یا خیر. در واقع برای پشتیبانی از تغییر درخواستی رخ داده است.

معمولاً کودک نزد والدین حضانت اقامت می کند و این والدین غیر حضانت هستند که به دنبال ملاقات هستند. دادگاه همان استاندارد «بهترین مصلحت» را برای تصمیم گیری در مورد پرونده های ملاقات اعمال می کند، که برای تعیین حضانت انجام می دهد. به این ترتیب، دادگاه هنگام تصمیم گیری درباره دفعات، مدت، مکان و شرایط ملاقات توسط والدین غیر حضانت، همان عوامل ذکر شده در بالا را در نظر می گیرد.

اگر نگرانی‌های موجهی در مورد تنها ماندن کودک با والدینی که به دنبال ملاقات هستند وجود داشته باشد، دادگاه می‌تواند ملاقات «نظارت‌شده» را اعطا کند - به این معنی که کودک و والدین غیر حضانت اجازه خواهند داشت با یکدیگر ملاقات داشته باشند، اما چنین ملاقات‌هایی وجود دارد. به طور کامل توسط شخص ثالث نظارت خواهد شد.

بسته به بسیاری از عوامل ذکر شده در بالا از جمله سن کودک، رابطه کودک با والدین غیر سرپرست، رابطه بین والدین، خواسته های کودک، سابقه خشونت خانگی، جغرافیا، منابع و غیره

معمولاً، والدین نمی‌توانند بدون رضایت والدین دیگر و/یا تأیید قبلی دادگاهی که حکم اصلی حضانت را صادر کرده است، با فرزند خود به شهرستان یا ایالت دیگر نقل مکان کنند. اگر والدین حضانت کودک را بدون اجازه دادگاه و بر خلاف میل والدین غیر حضانت جابه جا کنند، قاضی می تواند والدین حضانت را با حکم توهین آمیز مجازات (مجازات) کند که می تواند شامل جریمه نقدی و زندان باشد. قاضی حتی می تواند حضانت را به نفع والدین غیر حضانت تغییر دهد.

در تصمیم گیری در مورد اینکه آیا والدین حضانت اجازه خواهند داشت با کودک نقل مکان کنند یا خیر، قانون نیویورک این است که بهترین مصلحت کودک اعمال می شود و دادگاه مزایای این حرکت را در مقابل اختلال در فرزند و والدین غیر حضانت می سنجد. حقوق بازدید

مجدداً، دادگاه بسیاری از عوامل مصلحتی ذکر شده در بالا را مورد بررسی قرار می دهد، از جمله اینکه آیا جابجایی منفعت واقعی برای کودک خواهد داشت، مانند بهبود کیفیت کلی زندگی به دلیل:

• فرصت شغلی جدید یا افزایش درآمد برای والدین سرپرست
• نزدیکی بیشتر به خانواده بزرگ والدین تحت سرپرستی، که می توانند در مراقبت و حمایت از کودک کمک کنند.
• یک فرصت آموزشی، یا
• ازدواج جدید.

سپس دادگاه باید این فواید بالقوه را در مقابل اثرات نامطلوب احتمالی کاهش تماس با والدین غیر حضانت بر کودک بسنجید. درخواست جابجایی توسط دادگاه بسیار جدی گرفته می شود و برد بسیار دشواری است، به ویژه در مواردی که والدین غیر حضانت مخالفت می کنند.

اطلاعات این سند توسط The Legal Aid Society فقط برای مقاصد اطلاعاتی تهیه شده است و مشاوره حقوقی نیست. هدف از این اطلاعات ایجاد رابطه وکیل و مشتری نیست و دریافت آن به منزله رابطه وکیل و مشتری نیست. شما نباید بدون داشتن مشاور حقوقی حرفه ای به هیچ اطلاعاتی عمل کنید.