وقتی دارسل جویو چهار ساله بود، با والدین و خواهرش ترینیداد را ترک کرد تا در خانه مادربزرگش در ایست فلت بوش، نیویورک بماند. اگرچه در آن زمان برای دانستن آن خیلی جوان بود، اما به ترینیداد باز نمی‌گشت. والدین او به دنبال یک زندگی ملایم با وعده و فرصت بودند و معتقد بودند که آن را در نیویورک خواهند یافت.

چهار نفر از آنها در 4 سپتامبر 2001 وارد بروکلین شدند. یک هفته بعد برج های دوقلو سقوط کردند. دارسل اجمالی از این زمان را به یاد می آورد. بیشتر، ترس را در اطراف خود به یاد می آورد. او تعجب کرد که چرا این مکان جدید اینقدر ترسناک و ناامن است.

بیش از بیست سال بعد، دارسل هنوز در بروکلین است. او معلم مدرسه دولتی برای کلاس چهارمی است، شغلی که همیشه می‌دانست می‌خواهد. او برای رسیدن به مدرسه سه قطار سوار می شود اما هرگز دیر نمی کند. او گاهی اوقات در سکوی مترو به پدرش برخورد می کند که به سمت کار خود در ساختمان می رود. آنها اغلب اولین مرحله رفت و آمد او را با هم سوار می شوند.

دارسل کلاس خود را در محیطی خلاقانه پرورش می دهد. شاگردانش او را به نام کوچکش صدا می زنند. او مکالمات ظریفی را با بچه‌ها درباره اخبار انجام می‌دهد و وقتی مدرسه در وضعیت تعطیلی قرار می‌گیرد، ترس آن‌ها را کاهش می‌دهد - تجربه‌ای رایج‌تر از همیشه. اما علیرغم اینکه تقریباً تمام زندگی خود را در اینجا گذرانده است، تولد او در جایی دیگر، دارسل را به عنوان یک رویاپرداز محدود می کند. به عنوان یک دریافت کننده DACA (اقدام معوق برای ورود به دوران کودکی)، او باید هر دو سال یکبار تمدید کند یا در خطر اخراج به کشوری باشد که هرگز نمی شناسد. فرآیند تمدید شامل هزینه پولی نزدیک به 500 دلار و اشکال مختلف است. دارسل از واحد حقوقی مهاجرت انجمن کمک حقوقی کمک گرفت تا در این فرآیند کار کند.

دارسل و خانواده اش کمتر از هر کس دیگری نیویورکی نیستند، اما موانع مهاجرتی که آنها با آن روبرو هستند یادآور تفاوت های ظاهراً خودسرانه بین جایگاه آنها به عنوان اعضای یک جامعه است. برای یک، دارسل به عنوان دریافت کننده DACA قادر به رای دادن در هیچ یک از انتخابات فدرال نیست. رسیدن به اینجا در سنین جوانی بدون هیچ گونه تضمینی برای شهروندی دائمی باردار دارسل و خواهرش بوده است. او می‌گوید والدینش «حتی نمی‌دانستند که با ماندن چه چیزی را تحمل می‌کند». برای بسیاری از دریافت کنندگان DACA راه آسانی برای شهروندی دائم وجود ندارد.

DACA در ابتدا از طریق یک فرمان اجرایی توسط رئیس جمهور سابق باراک اوباما ایجاد شد و همچنان با چالش های قانونی روبرو است. اگرچه دولت بایدن این قانون را رسماً از طریق وزارت امنیت داخلی منتشر کرده است، کنگره قانون DREAM را تصویب نکرده است که این سیاست را تدوین می کند.

برای دارسل، تدریس راهی برای به اشتراک گذاشتن تجربیاتش و همچنین یادگیری است. مدرسه او متعهد به فراگیری است و اطمینان حاصل می کند که بچه ها ارزش خود را از سنین پایین یاد می گیرند.

او وضعیت مهاجرت و مشکلات ناشی از آن را گاهی با دانش آموزان در میان گذاشته است و به استفاده از گفتگو به عنوان راهی برای تقویت این موضوع کمک می کند که هرکسی با مبارزات خود منحصر به فرد است. دارسل تجسم برابری در کلاس درس است. او می‌گوید: «من نمی‌خواهم به نظر بهتر از آنها [دانشجویان] باشم. ما همه در حال یادگیری هستیم. من از شما یاد می گیرم؛ شما از من یاد می گیرید ما با هم در کلاس رشد خواهیم کرد.» این دوگانگی آشکار است - اینکه کسی که حرفه خود را وقف خدمت به یک جامعه نزدیک کرده است در عدم اطمینان دائمی خود گیر کرده است.

و رشد کردن با هم کاری است که هر روز انجام می دهند. شاگردان دارسل حاضر می شوند تا از طریق چشمان او درباره جهان بیاموزند و او نیز همین کار را می کند.

سخنان و عکس های فیبی جونز.

اگر شما یا شخصی که می شناسید در مورد یک مسئله مهاجرت به دنبال کمک هستید، انجمن کمک حقوقی واحد حقوقی مهاجرت ممکن است بتواند کمک کند. با 844-955-3425 تماس بگیرید.