هر فرد متاهل قانونی که مطابق با ایالت باشد شرایط اقامت و معتبر است زمینه برای طلاق می تواند دعوای طلاق را در ایالت نیویورک آغاز کند.

شما شرایط اقامت نیویورک را برآورده خواهید کرد اگر:

یا شما یا همسرتان حداقل دو سال قبل از شروع اقدام، مقیم ایالت نیویورک بوده‌اید. یا

یا شما یا همسرتان حداقل یک سال قبل از شروع یک اقدام مستمر ساکن ایالت نیویورک بوده اید و در زمان شروع اقدام مقیم ایالت هستید و شما یا 1) در ازدواج کردند
ایالت نیویورک یا 2) به عنوان زن و شوهر در ایالت نیویورک با هم زندگی می کردند. یا

یا شما یا همسرتان حداقل یک سال قبل از شروع یک اقدام مستمر در ایالت نیویورک مقیم بوده اید و دلایل طلاق در ایالت نیویورک رخ داده است. یا

دلایل طلاق در ایالت نیویورک رخ داده است و شما و همسرتان در زمان شروع اقدام، ساکن نیویورک هستید.

دعوای طلاق باید در دادگاه عالی ایالت نیویورک آغاز شود و به درستی در کانتی که شما یا همسرتان در آن زندگی می کنید مطرح شود. این اقدام با خرید یک شماره فهرست (که هزینه آن در حال حاضر 210.00 دلار است) و تشکیل 1) احضار با اخطار، یا 2) احضار و شکایت تأیید شده (همراه با اخطارهای مورد نیاز مربوط به بیمه مراقبت های بهداشتی و درمانی آغاز می شود. برخی از سفارشات خودکار) با دفتر منشی شهرستان.

زوجی که دعوا را شروع می‌کند (که در دعوا به عنوان «شاکی» تعیین می‌شود) باید ترتیبی بدهد که همسر دیگر (که در دعوا به عنوان «مداعیه» تعیین شده است) شخصاً اوراق طلاق را که در دعوا تنظیم شده است، ابلاغ کند. دادگاه ظرف 120 روز از شروع اقدام. به همین دلیل، توصیه می شود که شاکی قبل از شروع دعوی، محل حضور خوانده را به منظور خدمت تعیین کند. پس از شروع یک دعوای زناشویی، دستورات خودکار خاصی فوراً لازم الاجرا می شوند که هر دو طرف را از انتقال دارایی، ایجاد بدهی های غیرمنطقی یا ایجاد تغییرات در پوشش بیمه ای در زمانی که پرونده طلاق در حال بررسی است منع می کند.

اگر از کمک‌های دولتی استفاده می‌کنید یا درآمد کم یا بی‌درآمدی دارید، ممکن است بتوانید با ارائه درخواستی به دادگاه برای معافیت از هزینه (همچنین به عنوان "تسکین افراد فقیر" شناخته می‌شود، از هزینه‌های تشکیل پرونده خود صرفنظر کنید. این درخواست شامل یک استشهاد محضری از شما است که در آن شرایط مالی شما و اینکه چرا قادر به پرداخت هزینه های دادگاه نیستید توضیح داده شده است. شما می توانید کپی فرم ها و/یا دستورالعمل های لازم را از دفتر Pro Se (که به عنوان "دفتر خودنماینده" نیز شناخته می شود) واقع در دادگاه دریافت کنید. اگر دادگاه درخواست شما را بپذیرد، نیازی به پرداخت هیچ هزینه ای نخواهید داشت. با این حال، اگر دادگاه درخواست شما را رد کند، 120 روز فرصت خواهید داشت تا هزینه های مورد نیاز را پرداخت کنید.

شاکی نمی تواند خودش به مدعی علیه ابلاغ کند. او باید ترتیبی دهد که شخص دیگری که بالای 18 سال سن دارد و به پرونده مربوط نیست، خدمات شخصی به متهم بدهد. مگر اینکه دادگاه دستور دیگری بدهد، خدمات شخصی مستلزم تحویل شخصی/دستی است.

اگر متهم در خارج از ایالت زندگی می کند، ترجیح داده می شود که خدمات توسط یکی از ساکنان نیویورک انجام شود، اگرچه ممکن است هزینه زیادی داشته باشد. اگر شخصی که مقیم ایالت نیویورک نیست به متهم در خارج از ایالت خدمت کند، آن شخص معمولاً باید یک وکیل، وکیل یا معادل آن در آن ایالت یا کشور دیگر باشد، یا در غیر این صورت مجاز به ارائه اسناد طبق قوانین این ایالت باشد. آن دولت یا ملت پس از ابلاغ، سرور اوراق باید استشهادیه محضری را تکمیل کند که شاکی باید آن را به عنوان اثبات ابلاغ به دادگاه تسلیم کند.

هنگامی که ابلاغ به طور مناسب به متهم انجام شد، دادگاه می تواند صلاحیت (یا اختیار) را بر متهم اعمال کند.

بسته به نحوه ارائه خدمات به شما، ممکن است فقط بیست روز فرصت داشته باشید تا پاسخ دهید. اگر پاسخ ندهید، همسرتان طلاق می گیرد و می تواند هر آنچه را که در اسناد دادگاه می خواهد دریافت کند. با انجام هیچ کاری، فقط سریعتر طلاق خواهید گرفت.

اگر به شما خدمات داده می شود، باید با انجمن کمک حقوقی تماس بگیرید یا به مرکز کمک، واقع در هر دادگاه عالی مراجعه کنید. آنها با مدارک مورد نیاز برای پاسخگویی به طلاق به شما کمک خواهند کرد.

دلیل یک دلیل قانونی قابل قبول برای طلاق است. در ایالت نیویورک، شش دلیل تقصیر و 1 دلیل "بدون تقصیر" وجود دارد که ممکن است براساس قانون ایالت نیویورک مبنای طلاق باشد. آن ها هستند:

خرابی جبران ناپذیر در رابطه (بدون خطا)

هر یک از طرفین باید قسم بخورد که ازدواج به مدت حداقل شش ماه به طور غیر قابل برگشتی از بین رفته است. طلاق بر این اساس در صورتی قابل انجام است که سایر مسائل اعم از اقتصادی و غیراقتصادی حل شده باشد.

رفتار ظالمانه و غیرانسانی

همسری که به این دلیل تقاضای طلاق می‌کند باید نشان دهد که همسر دیگر در پنج سال اخیر به‌طور فیزیکی، لفظی یا عاطفی با او آزار و اذیت کرده است، به طوری که ادامه زندگی با او برای شاکی ناامن و نامناسب است. یا او. اثبات اعمال خاص ظالمانه مورد نیاز است. ناتوانی عمومی در کنار آمدن به سطح ظلم نمی رسد.

رها کردن

برای تقاضای طلاق ترک ترک، زوجی که تقاضای طلاق می کند باید بتواند نشان دهد که همسرش با میل و اختیار او را برای مدت حداقل یک یا چند سال بدون هیچ گونه قصد ظاهری برای بازگشت ترک کرده است. جدایی مورد توافق دوجانبه به منزله ترک نیست.

رهاسازی سازنده

این دلیل در مواردی قابل استفاده است که همسر شاکی بدون دلیل یا شرایط جسمی پیشگیرانه به مدت یک سال یا بیشتر از رابطه جنسی با شاکی خودداری کرده باشد. این دلیل همچنین ممکن است در مواردی مناسب باشد که همسر شاکی بدون دلیل موجه، شاکی را برای یک سال یا بیشتر از خانه زناشویی طرد کرده باشد. در مواردی که طرد از خانه زناشویی بر اساس حکم یا حمایت یا سایر حکم دادگاه باشد، این دلیل مناسب نیست.

سه سال حبس متوالی

این دلیل در صورتی اعمال می‌شود که همسر شاکی در مدت ازدواج سه سال متوالی یا بیشتر در حبس بوده باشد. استفاده از این زمینه مستلزم آن است که حبس زوج بعد از عقد باشد. اگر ازدواج پس از حبس همسرش اتفاق افتاده باشد، شاکی نمی تواند از این دلیل استفاده کند.

خیانت

برای این دلیل، شاکی باید بتواند نشان دهد که همسر دیگر در دوران عقد داوطلبانه زنای محصنه (رابطه جنسی با شخص دیگری) انجام داده است. این دلیل به دلیل دشواری به دست آوردن مدرک قابل قبول (که باید از طرف شخص دیگری غیر از شاکی یا همسرش باشد) استفاده نمی شود.

تبدیل طلاق پس از جدایی قانونی با حکم جدایی یا توافقنامه جدایی

طلاق را می توان بر اساس حکم جدایی یا توافقنامه جدایی برای زن و شوهر صادر کرد، مشروط بر اینکه طرفین حداقل یک سال به طور جداگانه و جدا از هم زندگی کرده باشند و طبق مفاد آن حکم یا توافق نامه زندگی کرده باشند. تفاوت بین حکم جدایی و توافقنامه جدایی در این است که حکم جدایی یک حکم دادگاه است که در نتیجه رسیدگی های حقوقی است و توافق نامه جدایی یک توافق نامه کتبی است که به طور داوطلبانه توسط و بین طرفین ازدواج بدون دخالت دادگاه منعقد شده است، با این تفاوت که در دیوان عالی کشور ثبت شده است. برای اخذ حکم جدایی، همسر شاکی باید دعوی و ادعا و اثبات کند، اما در توافقنامه جدایی چنین الزامی وجود ندارد.

طرفین دعوای طلاق ممکن است از دادگاه تقاضای اعطای معافیت های مختلف کنند، از جمله معافیت موقت که فقط تا زمانی که دعوا در جریان است ادامه یابد و همچنین معافیت قطعی که معمولاً در مراحل پایانی پرونده تعیین می شود. انواع تسکین ممکن است شامل موارد زیر باشد، اما ممکن است محدود به آنها نباشد:

حضانت و/یا ملاقات

هر یک از والدین ممکن است درخواست حضانت یا ملاقات و/یا با فرزندان خردسال ازدواج کنند. هنگام تعیین چنین موضوعاتی، دادگاه به طور کلی آنچه را که به نفع کودکان است، در نظر می گیرد. اگر چنین مسائلی مورد مناقشه باشد و هر یک از طرفین از نظر مالی قادر به گرفتن وکیل خصوصی نباشد، دادگاه می‌تواند فقط برای مسائل مربوط به حضانت و/یا ملاقات یک وکیل منصوب از طرف دادگاه تعیین کند.

حمایت از کودک

والدینی که فرزندان زناشویی با آنها زندگی می کنند ممکن است برای هر کودک آزاد نشده زیر 21 سال درخواست کمک مالی کند. حمایت از کودکان یا بر اساس درآمد والدین است (و طبق فرمولی که در "نفقه کودک" تعیین شده است تعیین می شود. قانون استانداردها")، یا جایی که درآمد والدینی که فرزندان با آنها زندگی نمی کنند (والد "غیر حضانت") یا ناشناخته است و/یا نمی توان آن را تعیین کرد، ممکن است بر اساس نیازهای فرزندان باشد. حمایت کودک معمولاً شامل حمایت اولیه می شود که عموماً به منظور کمک به غذا، پوشاک و سرپناه کودکان و همچنین مبالغ اضافی برای هزینه های مراقبت های بهداشتی بازپرداخت نشده و هزینه های معقول و ضروری مراقبت از کودک است. در تعیین نفقه فرزند، دادگاه باید تعیین کند که کدام یک از والدین مسئول حفظ پوشش بیمه سلامت فرزندان خواهند بود و اگر والدینی که فرزندان با آنها زندگی نمی کنند دارای بیمه درمانی توسط کارفرما باشند، والدینی که حضانت دارند می توانند از دیگری بخواهند. والدین کودکان را تحت برنامه مراقبت بهداشتی خود قرار دهند.

توزیع عادلانه اموال

هنگام طلاق، هر دو زن و شوهر حق دارند از یک بخش عادلانه (یا منصفانه) از هر دارایی زناشویی برخوردار شوند، و همچنین ممکن است بخشی عادلانه از هر بدهی زناشویی به آنها اختصاص یابد. دارایی زناشویی شامل دارایی ها و بدهی هایی است که هر یک از زوجین در طول ازدواج اما قبل از تشکیل پرونده طلاق یا جدایی قانونی به دست آورده اند. دارایی زناشویی ممکن است شامل اموالی مانند خانه، ماشین، حساب بانکی، مستمری، سهام و/یا وسایل خانه باشد. مال حتی زمانی که تنها به نام یکی از زوجین باشد می تواند زناشویی تلقی شود. اموالی که قبل از ازدواج به دست آمده اند، دارایی جداگانه محسوب می شوند و عموماً مشمول تقسیم در طلاق نمی شوند. علاوه بر این، هدایایی که یکی از زوجین از شخصی غیر از همسرش دریافت می کند، ارث و یا غرامت دریافت شده برای صدمات شخصی معمولاً دارایی جداگانه محسوب می شود.

تعمیر و نگهداری

در طلاق، یکی از زوجین ممکن است از زوج دیگر نفقه که قبلاً نفقه نامیده می شد، درخواست کند. طبق قانون فعلی، دادگاه از فرمولی استفاده می‌کند تا به آن کمک کند تعیین کند که آیا اعطای نفقه ممکن است در هر مورد خاص مناسب باشد یا خیر. با این حال، این فرمول منجر به مقدار راهنمایی می شود که دادگاه ممکن است در تصمیم گیری نهایی خود در نظر بگیرد، اما می تواند بر اساس شرایط فردی طرفین نیز از آن عدول کند. به طور کلی، زمانی که مدت ازدواج کوتاه بوده و/یا طرفین نسبتاً جوان و سالم هستند و/یا همسر دیگر درآمد کمی دارد یا دارایی کمی دارد، نفقه کمتر است. سفارشات نهایی تعمیر و نگهداری معمولاً برای یک دوره زمانی مشخص است.

سفارش حفاظت

اگر سابقه خشونت خانگی در ازدواج وجود داشته باشد (مثلاً آزار جسمی، کلامی و/یا عاطفی) و یکی از همسران دلیلی برای ترس از تهدیدی برای امنیت همسر دیگر داشته باشد، آن همسر ممکن است از دادگاه برای حکم حفاظت. چنین دستوری ممکن است مستلزم آن باشد که همسر دیگر از رفتار توهین آمیز خودداری کند و/یا از خانه یا محل کار همسری که به دنبال حکم است دوری کند.

اشغال انحصاری خانه زناشویی

یکی از زوجین ممکن است بخواهد به استثنای همسر دیگر اجازه اقامت در خانه زناشویی را داشته باشد. دادگاه در تصمیم گیری در مورد اینکه آیا همسر باید از خانه زناشویی خارج شود یا خیر، چندین فاکتور را در نظر می گیرد، از جمله اینکه آیا سابقه خشونت خانگی، حضور فرزندان در خانه زناشویی و/یا مدت زمان ازدواج وجود داشته است یا خیر. ازدواج.

امداد دیگر

یکی از طرفین طلاق همچنین ممکن است اشکال دیگری مانند بیمه عمر و/یا استفاده قانونی از نام خانوادگی قبل از ازدواج را درخواست کند.

امداد موقت یا "Pendente Lite":

هر نوع تسکینی که طرف ممکن است در حکم قطعی بخواهد نیز ممکن است به طور موقت در زمانی که طلاق در حال بررسی است درخواست و اعطا شود. به عنوان مثال، دادگاه ممکن است دستور موقت حضانت، ملاقات، حمایت از کودک، نگهداری، حفاظت، اشغال انحصاری خانه زناشویی، پرداختن به پوشش بیمه، و/یا مربوط به هر موضوع دیگری را که توسط دادگاه مناسب تشخیص داده شود، صادر کند.

اینکه آیا به وکیل نیاز دارید یا نه، احتمالاً به پیچیدگی پرونده شما بستگی دارد. اگر پرونده شما بدون مناقشه و بدون هیچ گونه موضوع مناقشه ای باشد، ممکن است نیازی به وکیل نداشته باشید. اگر پرونده شما مورد اعتراض قرار می گیرد و شامل مسائل دشواری می شود، به احتمال زیاد ممکن است به کمک وکیل نیاز داشته باشید.

طرفین دعوای طلاق حق برخورداری از کمک وکیل را ندارند، به جز اینکه اگر پرونده مربوط به مسائل حضانت و/یا ملاقات مورد مناقشه یا حکم حمایت باشد، در این صورت دادگاه می تواند وکیلی را برای نمایندگی از هر طرفی که مصمم باشد وکیل تعیین کند. امکانات مالی برای استخدام وکیل خصوصی در مواردی که یکی از طرفین دارای درآمد کم یا بی درآمد بوده و زوج دیگر دارای تمکن مالی است، دادگاه می تواند طرف دیگر را به پرداخت هزینه های قانونی زوج فاقد وسع دستور دهد.

اگر اخطاریه ای برای حضور در دادگاه دریافت کردید، باید آن را با دقت بخوانید. ممکن است به شما بگوید که به یک دادگاه خاص بروید یا اسناد را به دادگاه بیاورید.

در روز دادگاه باید زودتر برسید. اگرچه پرونده های دادگاه معمولاً در ساعت 9:30 صبح خوانده می شوند، برای ورود به دادگاه باید از یک فلزیاب عبور کنید. ممکن است زمان انتظار برای ورود به دادگاه وجود داشته باشد، بنابراین بر این اساس برنامه ریزی کنید. همچنین، زمانی که به دادگاه می روید، همیشه لباس حرفه ای بپوشید.

اگر تاریخ دادگاه خود را از دست دادید، باید فوراً با یک وکیل مانند The Legal Aid Society تماس بگیرید تا مراحل بعدی خود را تعیین کنید. با از دست دادن تاریخ دادگاه، ممکن است پرونده خود را از دست بدهید.

بله، پرونده های زوجیت دادگاه خانواده و دیوان عالی کشور محرمانه است. فقط طرفین، وکلای آنها، یا شخصی با مجوز کتبی امضا شده توسط یکی از طرفین پرونده می توانند به آنها دسترسی داشته باشند.

اطلاعات این سند توسط The Legal Aid Society فقط برای مقاصد اطلاعاتی تهیه شده است و مشاوره حقوقی نیست. هدف از این اطلاعات ایجاد رابطه وکیل و مشتری نیست و دریافت آن به منزله رابطه وکیل و مشتری نیست. شما نباید بدون داشتن مشاور حقوقی حرفه ای به هیچ اطلاعاتی عمل کنید.